vraag ‘an de burgerman week 12

Dank je wel!

In ’t Westland vinden we alles normaal. Hard werken, vrijwilligerswerk of zelfs mantelzorg, we vinden het allemaal vanzelfsprekend. Zelfs als er iemand ‘dank je wel’ tegen je zegt reageer je nog met een ‘ach, is toch normaal, zou een ander toch ook voor mij doen’. We weten sowieso slecht met complimenten om te gaan. ‘Je gaat er hooguit van naast je schoenen lopen’ kreeg ik ooit als opmerking hierover. Zo’n 15 jaar geleden op cursus in het Haagsche heb ik ‘dank je wel’ leren zeggen. Nog steeds valt het me op dat mensen bijna verbaasd zijn als je ze oprecht bedankt. Genoeg reden om er dus vooral mee door te gaan.

Dank je wel dat je naar de stembus gegaan bent afgelopen woensdag. Fijn dat je zo betrokken bent bij je leefomgeving. Geweldig ook dat zoveel mensen bij de waterschapsverkiezingen het hokje achter mijn naam wisten te vinden. Dank je wel daarvoor! Ondanks alle verkiezingsperikelen gaan de ‘gemeentezaken’ gewoon door. Dat betekent soms ook letterlijk de handen uit de mouwen steken. Met wat companen van mijn politieke partij Westland Verstandig mochten we op uitnodiging van wethouder Ferwerda, dank je wel daarvoor, een stukje centrum van ’s-Gravenzande ontdoen van zwerfvuil. Dit alles in het kader van de landelijke opschoondag. ’t Was even aanpoten, maar het resultaat mocht er zijn. Ga je toch met een goed gevoel het weekend in

vraag ‘an de burgerman week 11

JA,JA …. NEE, JA ….. NEE, NEE

Afgelopen week weer eens ouderwets huis aan huis folders mogen bezorgen. In dit geval om mijn partij in het waterschap te promoten. Je weet wel, die van schoon water in de sloot en die van het samen oplossen met de georganiseerde tuinbouw. Wind, sneeuw, regen en kou moest ik doorstaan, maar gelukkig ook een zonnige zaterdag! Uiteindelijk alle brievenbussen in ’t Lierse van een Water Natuurlijk folder kunnen voorzien, mét mijn 12e plek keurig omcirkeld.

Alle brievenbussen? Nou, dat nu ook weer niet, want de brievenbussen met “nee, nee” zijn overgeslagen. ’t Geeft je natuurlijk wel een uniek beeld van de leefomgeving in je dorp. Heel De Lier zakt, dat weet iedereen onderhand wel, maar op sommige plekken toch echt meer dan elders. ’t Was af en toeeen hele klim.

Vergeleken met Poeldijk en Honselersdijk valt het met de bestrating in De Lier nog alles mee en gevoelsmatig kan ik me ook niet meer voorstellen dat hondenpoep op straat nog steeds ergernis nummer één is. ’t Mag best iets groener klonk het wel vaak en dan liever niet op straat, maar in de groenstrook waar het hoort zogezegd. Ergernis nummer één lijkt momenteel de onmogelijkheid voor burgers om een te grote boom vernieuwd te krijgen, terwijl dit bij bedrijven of overheden met ogenschijnlijk gemak toegestaan wordt. De balans in deze wordt overduidelijk gemist.

vraag ‘an de burgerman week 10

Je groene stem in het waterschap

Met de waterschapsverkiezingen op komst zal het je niet verbazen dat ik daar nogmaals de aandacht voor vraag. Droge voeten lijkt dit keer geen verkiezingsitem te zijn. Sinds 1998 is daar al veel aandacht aan besteed en voorlopig lijkt dat in Westland een minder groot probleem. Dijken zijn op hoogte en gemalen zijn aangepast zodat er meer water sneller afgevoerd kan worden. Momenteel wordt ook onderzocht of je een deel van dat water op kunt slaan om op die manier de droge tijden beter te kunnen overbruggen. Het kan dus allemaal nog best wat duurzamer en groener. Verbetering van de waterkwaliteit lijkt er deze verkiezingen wel toe te doen. Mijn partij in het waterschap, Water Natuurlijk Delfland, vraagt hier niet alleen volop aandacht voor, maar steunt ook de gerichte aanpak in Westland, zoals die onlangs in gang is gezet. Samen met de gemeente en de georganiseerde tuinbouw op weg naar schoner water. Vandaar dat je mijn naam, Leo Boekestijn, terug kunt vinden op plek 12 van lijst 3.

Namens Water Natuurlijk wil ik graag jouw groene stem in het waterschap zijn.

vraag ‘an de burgerman week 9

Taskforce en hotspots

Als de burgers uitgelegd wordt wat het waterschap doet vindt 91% dit belangrijk werk. Nou, gelukkig maar, want de waterschapslasten zijn fors in deze regio. De taak ‘droge voeten houden’ is inmiddels redelijk op orde. En over de vuilwaterverwerking, kortom alles wat wij in ’t riool kieperen, hoor je ook maar weinig klachten. Problematischer is het gesteld met de waterkwaliteit in het Hoogheemraadschap van Delfland. Blijken wij hier in Westland nog zo’n beetje de grootste vervuilers te zijn ook. Ondanks miljoenen investeringen in de rioolaansluitingen en de zogenaamde gebiedsgerichte aanpak, blijft het een beetje dweilen met de kraan open. Ondanks de goede wil van gemeente, Hoogheemraadschap én de tuinbouw zelf. De afgesproken doelen, vastgelegd in de Kader Richtlijn Water 2027, gaan we zo nooit halen. Omdat dat al over 4 jaar is, hebben gemeente en Hoogheemraadschap een taskforce opgericht. Dit is een kleine groep van deskundigen met een speciale opdracht. Dankzij de metingen van de afgelopen jaren is bekend op welke plekken de grootste vervuilingen plaats vinden. Bewust of onbewust? Dat doet er in dit geval niet eens toe, beiden moeten opgespoord worden. Deze plekken noemt men de hotspots en daar begint de taskforce met z’n opdracht. Geen spannend jongensboek, maar gewoon meten en kijken waar de vervuiling vandaan komt. Mijn partij in het waterschap, Water Natuurlijk, steunt dit plan volledig.

waterschapsverkiezingen … 15 maart

Schoon water is niet alleen belangrijk voor de natuur, maar ook voor onszelf. Recreëren in en op het water moet toch gewoon kunnen zonder er ziek van te worden. Westlanders zoeken in de zomer graag verkoeling bij de Wollebrand, in het Prinsenbos of op de Foppenplas. Dat doen we dan wel graag in de wetenschap dat het zwemwater daar oké is.

vraag ‘an de burgerman week 8

Ga je nou een stukje over mij schrijven?

Wandelen leeft in Westland mensen, dat kan ik gerust concluderen na de column van vorige week. Telefonische reacties, maar ook onderweg aangesproken worden met ‘lopend zie je veel meer hè’. Kijk, dan weet je dat de column vraag ‘an de burgerman gelezen wordt. De vraag van deze week kreeg ik van een deelnemer aan de carnavalsoptocht in De Lier.

we pakken de draad weer op!

Natuurlijk gaan we wat schrijven over ‘ut tochie’ in ’t Bukkersgat, zoals De Lier in carnavalstijd nu eenmaal heet. Wat voor elkaar over hebben, saamhorigheid en sober leven, maar alles wel vieren lijken samen te komen tijdens de optocht alhier, maar natuurlijk ook in enkele andere Westlandse kernen. Een familiedingetje ook, maar dat is bijna Westlands eigen durf ik wel te zeggen. De aanhanger van de Tuinderij hing achter de pick-up van de Bladwijzer, die gereden werd door een dochter van de burgerman. Dit alles om de scouting de mogelijkheid te geven zich te laten zien. Voor elkaar, door elkaar en met elkaar levert enthousiasme op en dat was voelbaar voor zowel deelnemers als publiek. Interactie met het publiek stond ook dit keer centraal. Van mee touwtje springen tot een polonaise van de Raad van elf (met daarin een zoon van de burgerman) door de bus met een aantal ongeduldige passagiers, iedereen pakte de draad weer op. Niet geheel toevallig ook nogeens het thema van deze optocht.

vraag ‘an de burgerman week 7

Wandelend zie je meer

Als volksvertegenwoordiger, raadslid van de gemeente Westland, moet je natuurlijk verder kijken dan je eigen dorpje. In de auto lukt dat niet zo goed, want het verkeer vereist nu eenmaal een groot deel van je aandacht. Fietsend gaat dit al wat beter, maar al wandelend zie je veel en veel meer. Doe je dat in georganiseerd verband, zoals afgelopen zaterdag mogelijk was in ’s-Gravenzande, dan hoor je onderweg ook nogeens een en ander van de overige wandelaars. Het goede doel, in dit geval de stichting Avavieren, deed er ook z’n voordeel nog mee, mooi toch!

weer terug op haar plek

Blijheid was er over de terugplaatsing van het Machteldbeeld. En over de vele -kruip door, sluip door- mogelijkheden tussen en in de Westlandse dorpen. Verbazing over de lange afsluiting van de Rijnvaartweg, maar ook over de eigenwijsheid van veel automobilisten, die we noodgedwongen rechtsomkeer zagen maken vanuit Naaldwijk naar ’s-Gravenzande. In Naaldwijk werd de burgerman zelfs gewoon van straat geplukt om de zelfwerkzaamheid van een burger te aanschouwen. Daar nemen we gewoon de tijd voor natuurlijk.

Politiek gezien leek het hoogtepunt het mysterie van Monster te zijn; wat komt er in het pand waar de Aldi ooit zat? ‘k Snap best dat je dat als inwoner van Monster buitengewoon intrigeert, maar ‘k snap niet dat de eigenaar hier de mond over houdt. ‘k Snap daarom wel dat mijn politieke partij Westland Verstandig daar vervolgens vragen over stelt in de daarvoor bedoelde commissie. ‘Er komt iets wat voldoet aan het ter plekke geldende bestemmingsplan’ was het antwoord. Zo blijft dit onderwerp, in ieder geval in Monster, nog wel het gesprek van de dag.

vraag ‘an de burgerman week 6

Powervrouwen

Niet afhaken mensen! Gewoon doorlezen, dit keer krijg je geen jeuk van de term powervrouw, dat beloof ik je. De oorspronkelijke betekenis van powervrouw is onlosmakelijk verbonden met succesvol en ondernemend. Fijn voor desbetreffende vrouwen, maar nogal denigrerend voor de rest van jullie vrouwen schrijf ik dan maar even als (burger) man. Het woord denigrerend ben je niet eerder in een column van mij tegengekomen, maar dat betekent dat je simpelweg onbelangrijk en waardeloos gevonden wordt. Niet zo aardig dus. 

aandachtig luisterend tijdens de opening van de tentoonstelling, vastgelegd door Joke Wageveld, waarvoor dank natuurlijk.

Toch een column met deze titel omdat powervrouwen deze week vereerd werden met een tentoonstelling in het Westlandse gemeentehuis. Bleken dat toch gewoon Westlandse vrouwen te zijn. De één had m’n eigenste moeder nog naailes van gehad, de ander had met de burgerman nog gewoon in de gemeenteraad gezeten. Al snel kwam deze jongen tot de conclusie dat het hele Westland vol zat met powervrouwen. Van gravin Macheld van Brabant tot m’n eigen vrouw Erna, ook al van Brabant. Wat te denken van m’n vrouwelijke collega’s op de veiling, die naast hun werk ook nog vaak, zeg maar gerust meestal, zorgdragen voor het huishouden. Bij m’n politieke partij Westland Verstandig niet alleen Carlieke, Renate, Angelique, Astrid en Melanie, maar ook nogeens de partners van de overige fractieleden, het zogeheten ‘thuisfront’. De conclusie van deze week is dat elke vrouw een powervrouw is. Het enige verschil is dat iedereen een standbeeld verdient, maar dat een enkeling die maar krijgt ….

vraag ‘an de burgerman week 5

Heisessie

Voordat je in Westland kan gaan bouwen moet er eerst geheid worden. Logisch met die slappe grond alhier, iedereen snapt dat. Deze column gaat echter niet over huizen bouwen, maar over het verder opbouwen van vertrouwen in elkaar. Met de fractie van Westland Verstandig gingen we de, in dit geval Mechelse, hei op. In het algemeen Nederlands woordenboek vind je onder heisessie:

‘bijeenkomst voor medewerkers van een bedrijf, vaak leidinggevenden, op een externe, vaak afgelegen locatie om in alle rust te plannen, te vergaderen, zich op de toekomst te bezinnen en om aan teambuilding te werken.’

Afgelegen en rustig mag je de Mechelse hei zeker noemen. In deze prikkelarme omgeving kom je vanzelf weer op frisse ideeën. En fris was het dit weekend. Terugkijken op het eerste jaar in de coalitie nam niet veel tijd in beslag. ’t Was goed, ’t kon beter, was de algemene teneur. Dat ‘beter’ is waar we voor gaan in dit jaar. ‘Omdat het altijd beter kan’ was ooit de slogan van een lokale dorpspartij in de vorige eeuw en dat is natuurlijk nog steeds zo. Opvallend was dat de neuzen, na een fietstocht op de hei, niet alleen allemaal koud waren, maar dat ze ook plots allemaal weer dezelfde kant op stonden. Een mooi resultaat van deze heisessie, die afgesloten werd met een hak- en zaagsessie in een plaatselijke mergelgroeve.

Een blok mergel mocht je zelf omvormen tot iets kunstigs. Iets dat aan de cultuurliefhebbers van Westland Verstandig welbesteed is!

vraag ‘an de burgerman week 4

Tussen gras en glas ..

Er was weer genoeg te doen in ’t Westland dit weekend. De vrijdag kon je het beste maar gewoon binnen blijven, maar zaterdag was daar opeens het zonnetje. Ideaal voor een wandeltochtje zou je denken en laat die nou toch precies die zaterdag georganiseerd worden. Vanuit sporthal Vreeloo in het Lierse mocht SV De Lier de midwinterwandeltocht organiseren. Afstanden van 5 tot 40 km met daar tussenin ook nog 12 en 25 km. Voor ieder wat wils zogezegd. Meer dan 10 jaar geleden heeft de burgerman bij datzelfde SV De Lier z’n eerste stappen gezet op het gebied van stevig doorwandelen, ook wel power walking genaamd.

Het was echter niet alleen stevig doorwandelen, maar ook stevig pauze nemen. Niet alleen gezelligheid onderweg dus, maar vooral ook op de pleisterplaatsen, veelal in originele tuindersschuren. Op de Lotsweg in Den Hoorn ging de 40 km rechtsaf richting Delft en de 25 km linksaf richting de Bonte Haas. Al keuvelend met deze en gene had ik dat echter in het geheel niet door. Het rondje Delft ging daardoor aan m’n neus voorbij. Voordeel was wel dat die middag nog andere activiteiten ondernomen konden worden. Dat had het, door mede Westland Verstandig raadslid Renate van der Giessen gepresenteerde, Sneeuwpop in Wateringen kunnen zijn, maar werd het kleine café aan de haven. Je weet wel, daar waar de wereldproblemen tussen twee glazen bier voor altijd worden opgelost!

vraag ‘an de burgerman week 3

Je laatste rustplaats

Regen en wind vielen ons afgelopen zaterdag ten deel tijdens de schouw van de Westlandse begraafplaatsen. Eenheid in verscheidenheid was ooit het motto bij de start van de gemeente Westland. Die verscheidenheid was er zeker bij de begraafplaatsen. De Lier parkachtig en keurig onderhouden, ’s-Gravenzande met een zekere grandeur, Naaldwijk zakelijk en Monster, Wateringen en Maasdijk klein, maar fijn. Jammer was het te moeten constateren dat zo’n beetje tot 2020 de zakelijkheid de boventoon begon te voeren. Niet de verscheidenheid, maar juist de eenheid leek leidend te zijn ten aanzien van de begraafplaatsen. Gelukkig is de laatste jaren in het beleid een flinke omslag gemaakt. Het onderhoud verbeterde aanzienlijk en ook de in de service richting nabestaanden werd een inhaalslag gemaakt. De Westlander hecht steeds meer waarde aan de laatste rustplaats van overledenen en gelukkig speelt de gemeente daar goed op in.

Verbeterpunten zijn er natuurlijk ook nog steeds en die proberen we, als fractie van Westland Verstandig, deze maand op te halen. Onduidelijkheid is er over het onderhoud van de graven, maar bijvoorbeeld ook over de ruimte tussen de graven. De ene rechthebbende van een graf kan als leidraad hebben ‘laat de doden hun doden begraven’ en kijkt verder niet om naar het graf, terwijl de ander wekelijks een bezoek brengt aan het graf en dit piekfijn onderhoudt. Oneerbiedig gezegd is het net als in de bewoonde wereld: ‘je moet het maar treffen met je buren’. Omzien naar elkaar ervaar je overigens nergens sterker als juist op de begraafplaats. Rang of stand maakt hier gelukkig niks uit.