vraag ‘an de burgerman week 17

ouderen moeten nog beduchter zijn voor fraude

vorige week kon je hier een stukje lezen over kwetsbare ouderen. De dag erna stond er in het AD een bericht met dezelfde titel als deze column heeft.

uit het AD van donderdag 16 april

Nog beduchter …. ja mensen, het staat er echt. Een en ander in verband met het coronavirus. Kortom, het is niet de vraag of je besodemieterd wordt, maar slechts wanneer. Gelukkig krijgen veel ouderen hulp van mantelzorgers. In de praktijk houden die een oogje in ‘t zeil, maar ze hebben natuurlijk ook gewoon hun eigen dagelijkse bezigheden. De aasgieren maken hier maar wat graag gebruik van. ’U wilt toch wel goedkoper bellen, u wilt toch zeker niet meer gaan betalen voor uw energie en goedkoper internet, wie wil dat nu niet?’ Tsja, dat laatste is helemaal een goede grap: veel kwetsbare ouderen hebben (gelukkig) geen internet, want daarmee ben je welhaast kansloos voor gewiekste oplichters. Zelfs door instanties waarop je zou moeten kunnen vertrouwen worden de ‘oudjes’ in de maling genomen. De gemeente met het herindiceren van de huishoudelijke hulp of een thuishulporganisatie die een opticien aan huis aanbeveelt. Eenmaal binnen is het simpelweg klant inpakken en wegwezen. De mantelzorger moet vervolgens weer proberen te redden wat er nog te redden valt.

Het advies in de titel komt overigens van een bank. Een ander je boodschappen laten doen betekent dat je diegene moet kunnen vertrouwen.  Dankzij de ophoging van de limiet voor contactloos betalen heb je de pincode meestal geeneens meer nodig. Dat is mooi, maar dan moet je pasje het wel doen. Voor jezelf een vervangende pas aanvragen is met drie muisklikken geregeld. Als mantelzorger, nota bene nog gemachtigde en lid van dezelfde bank ook, lukt het na drie telefoongesprekken nog niet. ‘Meneer moet zelf bellen’. Ja hoor en meneer doet ook zelf het keukentafelgesprek wel. Wat nou coronatijd. Nog even en de mantelzorgers hebben zelf hulp nodig …

 

vraag ‘an de burgerman week 16

de bedoeling is goed …

tsja, hoe ging dat vroeger met ‘de oudjes’, die toen nog gewoon bejaarden genoemd werden? Je werkzame leven was bij het bereiken van de 65 jarige leeftijd beëindigd, je huis was eigenlijk veel te groot omdat de kinderen al lang en breed het huis uit waren en ‘t liefst woonde je ook nog wat dichter bij ‘t centrum van je dorp, want dan kon je ook nog gewoon zelf je boodschappen doen. De oplossing: het bejaardentehuis in wat voor vorm dan ook. Zelfs bejaardenwoningen had je in die tijd. Allemaal dicht bij de winkels en andere voorzieningen en mocht je hulp nodig hebben, dan was die altijd in de buurt.

Het moest echter anders. We gaan de hulpbehoevende ouderen niet meer naar een plek brengen waar de hulp aanwezig is, maar we brengen de hulp naar de mensen toe. Zo kunnen ze gewoon thuis blijven wonen, iets wat vaak nog bovenaan het wensenlijstje staat ook. Met een paar uurtjes hulp in de week kan de gang naar bejaarden- of verzorgingstehuis met gemak een flink aantal jaren uitgesteld worden. Tot zover de goede bedoelingen zou ik haast zeggen.

De beschermende omgeving die een tehuis biedt, is in een thuissituatie moeilijker te realiseren. Dat maakt de langer thuiswonende oudere een makkelijke ‘prooi’ voor jan en alleman. Colporteurs voor energie of telefooncontracten, ‘goede doelen’ met kwade bedoelingen en wat te denken van de door de gemeente aangestuurde hulporganisaties zelf, die hulp niet meer in uren, maar op resultaat gaan toekennen. Als hulpbehoevende oudere weet je niet meer waar je aan toe bent. Als je geluk hebt beschik je over mantelzorgers die je met raad en daad terzijde staan. Hierover volgende keer meer …

vraag ‘an de burgerman week 15

dat kèn je niet maken joh …

al vaker schreef ik in deze column over gevoel en verstand. Het is een eeuwige tweestrijd. In de huidige Coronatijd is het dagelijkse kost. Je verstand en de premier en de burgemeester zeggen tegen je ‘blijf zoveel mogelijk thuis’. Hoe moeilijk kan dat zijn voor een huisman?

Zoveel mogelijk betekent voor deze huisman wel dat hij voor z’n parttime job op de bloemenveiling z’n bed uit moet, maar dat doen we graag om de boel daar draaiende te houden. En ja, een beetje huisman zorgt voor het eten op tafel en daar hoort boodschappen doen nu eenmaal bij. Ook daar hoor je verder niemand over.

Ja maar dan, ja maar dan … wordt het opeens heel mooi weer. De marathon van Rotterdam was een maand geleden al afgelast, dus een unieke kans om een stukje te gaan varen met de vrouw. ‘k Weet zeker dat iedereen dat ons ook van harte gunde, maar het voelde niet goed. Het voelde een beetje niet goed, omdat juist afgelopen zaterdag de tewaterlating van de boten die ‘op de kant’ liggen geen doorgang kon vinden vanwege de maatregelen rondom het Coronavirus. Samen vorm je een vereniging en dan is het op z’n zachts gezegd ‘lullig’, dat door zo’n maatregel je vereniging in tweeën wordt gesplitst.

Het voelde helemaal niet goed na de terechte oproep van onze burgemeester, waarin hij ook de recreatievaart aanhaalde. Onder strikte voorwaarden was het wel toegestaan, maar beter bleef je thuis zo was de boodschap. Als doorsnee Westlander zou m’n reactie wellicht geweest zijn ‘dat bepaal ik zelf wel’. Als gemeenteraadslid van datzelfde Westland ligt dat toch net even anders. De titel van deze column zegt genoeg. Het gevoel een voorbeeldfunctie te hebben, won het in dit geval van de drang het water op te gaan.

Blaise Pascal verwoordde het in zijn Pensées als volgt:

Le coeur a ses raisons que la raison ne connaît pas.

of in goed Nederlands:

Ons gevoel heeft beweegredenen, die ons verstand niet kent.

 

 

 

vraag ‘an de burgerman week 14

’t is stil aan de Verdilaan

Buiten lijkt het wel vakantie, flink wat kinderen op straat, zonnetje erbij, klusgeluiden.. Het enige dat niet klopt aan die gedachte is het feit dat zo’n beetje iedereen thuis is, gezien het aantal auto’s in de wijk op een doordeweekse dag.

‘Blijf thuis’, aan die oproep wordt inmiddels zichtbaar goed gehoor gegeven. Ook de gemeenteraad, het algemeen bestuur van Westland, komt, als gevolg van de Coronacrisis, al sinds weken niet meer bijeen. Het dagelijks bestuur, het college van B(urgemeester) &W(ethouders) vergadert en bestuurt nog wel. Op 1,5 meter afstand van elkaar, dat dan weer wel. Doen de gemeenteraadsleden dan niets meer? Het debat in de raadszaal is inderdaad tijdelijk verstomd. Bijeenkomsten met burgers, ook die zijn er even niet, maar de vragen ‘an de burgerman blijven gewoon komen.

uhhh …. da’s raar … geen kapvergunning gezien ?!

Vragen over het verwijderen van grafmonumenten, vragen over geluidsschermen, vragen over een centralist die een bedreiging niet serieus neemt, vragen over een wegdek dat maar niet opgeknapt wordt, vragen over een kapotte plank in het bruggetje naar de Blaker en ga zo maar door. Het meldpunt van de gemeente Westland blijkt nog gewoon te werken en ook wordt een mail naar een wethouder nog beantwoord, dus op die manier kunnen we de burgers toch nog van dienst zijn. Tot 1 juni is het voorlopig niet anders. Heb je zelf een vraag ‘an de burgerman, bel 513186, stuur een email naar burgerman@kabelfoon.nl of spreek me, op gepaste afstand natuurlijk, gewoon aan op straat.