vraag ‘an de burgerman week 39

was dat even schrikken …

afgelopen zaterdag mochten we aanwezig zijn bij een grootschalige oefening bij de

‘s-Gravenzandse Reddingsbrigade. Tijdens de presentatie van de voorzitter klonk plots een harde knal en direct daarna kwam een serveerster schreeuwend van de pijn van de brandwonden de zaal in gerend. We schrokken ons rot, maar begrepen ook dat hiermee de oefening was begonnen. Op de bloemenveiling maak ik zelf deel uit van de Bedrijfs Hulp Verlening (BHV), dus is je eerste reactie hulp bieden. Wellicht ‘in het echt’ een prima reactie, maar met een oefening moet je in je rol blijven. Dus lieten we ons door het aanwezige personeel netjes naar buiten leiden, waar men voor de oefening groots ‘uitgepakt’ had. Kustwacht, KNRM, Reddingsbrigade Monster, Rode Kruis en Brandweer, allen namen deel aan de oefening. Voor ons als toeschouwers enorm leerzaam, maar eigenlijk ook best indrukwekkend om te zien allemaal.

Gelukkig was het nog steeds droog die zaterdag, dus zijn we, de fractievoorzitter van Westland Verstandig en de burgerman zelf, ook nog even naar de actiedag van de Avavieren op vakantiepark Vlugtenburg gegaan. Vorig jaar mocht ik daar een hele marathon steppen voor het goede doel, dit jaar zat die afstand er echter niet in vanwege de nattigheid. ‘t Was overigens ook hier best schrikken de eerste ronde. Komend vanaf het Louwtje ga je rechtsaf de Noordlandselaan op. Luxe huizen op rechts en een weiland ter linkerzijde, tenminste zo was het vorig jaar.

 

Nu staat er opeens een moderne kas, waardoor ik me afvroeg of ik wel op de goede route zat. In al je verwarring vraag je jezelf dan wel af wie dit nu toch ‘ruimtelijk’ geordend heeft. Glastuinbouw hoort in ‘t Westland, dat staat buiten kijf. Waar we de overige functies, zoals wonen en recreëren, situeren vereist wellicht iets meer zorgvuldigheid.

vraag ‘an de burgerman week 38

u bent toch …

ja dat ben ik … de man van de scheve stoeptegel, de lantaarnpaal die het niet doet enzovoort. Samen met het Meldpunt Leefomgeving van de gemeente Westland doen we ons best dit soort zaken in kaart te brengen én op te lossen. Een paar maanden terug plaatste de gemeente zelfs een advertentie met hierin de oproep rammelende tegels te melden. Nou, dat was niet aan dovemansoren gericht. Sommige paadjes gaan na verloop van tijd sowieso weer rammelen, de boel in Westland zakt nu eenmaal een beetje en bijvoorbeeld in het dorp De Lier zelfs een heleboel. ‘t Paadje langs de Lee, van de wijk Molensloot naar de Laan van Adrichem, moet keer op keer opgeknapt worden.

Deze zomer kwam dan de melding dat men daar een keer vanaf wilde en dat er gekozen zou worden voor halfzachte verharding. ‘Nou best, we wachten het wel af’ zo was de reactie alhier in De Lier. Na terugkomst van een weekje België zag ik tot mijn verbazing dat het betreffende paadje weer keurig herstraat is met tegels. De boel ligt er strak, maar vooral ook weer veilig bij. Anders weliswaar dan toegezegd was, maar daar malen we in De Lier niet om. De lijst van punten die verbetering behoeven aan de net opnieuw bestraatte Sportlaan is helaas nog niet verkort. ‘Na de feestweek’ is blijkbaar een rekbaar begrip.

Waar het normaal gesproken altijd wel binnen een week lukt een lantaarnpaal weer brandende te krijgen, wil dit langs de N223 ter hoogte van de Kralingerweg maar niet lukken. De Provincie  is van goede wil, maar alles wat tegen kan zitten lijkt ook daadwerkelijk tegen te zitten. Kortom, in plaats van dat er lantaarnpalen gerepareerd worden, gaan er steeds meer stuk. De boel is ter plekke inderdaad flink op de schop geweest, waardoor bijvoorbeeld de nummering van de palen niet meer klopt. ‘Waar gewerkt wordt, vallen spaanders’, dat weten we in Westland wel, maar wij houden ons liever vast aan ‘de aanhouder wint’.

En, o ja ….. het volk vertegenwoordigen doen we niet alleen op straat, maar ook in de gemeenteraad. Daar houdt mijn partij Westland Verstandig de boel nauwlettend in de gaten.

 

vraag ‘an de burgerman week 37

andere wereld

iets wat zo’n beetje totaal aan ons Nederlanders én dus ook Westlanders voorbij is gegaan is de eerste wereldoorlog. Nu mag burgerman Leo Boekestijn graag een stukje lopen elke maand en ongemerkt kom je dan nog eens ergens. Blijkt er in België een marathon te worden georganiseerd die loopt van Nieuwpoort naar Ieper. Nieuwpoort kennen we natuurlijk van de slag bij Nieuwpoort jaartal 1600. Dat dit kustplaatsje ook echt bestaat ervaarde ik 4 jaar geleden bij de start van de In Flanders Field marathon. Op een plek met historie, hier is een loopgravenoorlog gevoerd. Een marathon door het gebied waar in de eerste wereldoorlog miljoenen mensen gedood zijn. Een oorlog ook waar voor het eerst volop gifgas gebruikt werd met dramatische gevolgen. Je schaamt je welhaast om door dit gebied te lopen. In Nederland snappen we eigenlijk maar net aan waarom de tweede wereldoorlog sowieso de tweede wereldoorlog genoemd werd. Voor ons was het feitelijk de eerste wereldoorlog, omdat wij in 1914 neutraal waren. M’n Engelse en Canadese vrienden zitten er echt heel anders in. Geen wonder natuurlijk als je landgenoten of zelfs familie daar gesneuveld zijn. Maar goed, dankzij het lopen aldaar werd ik me in ieder geval een stuk bewuster van de Groote Oorlog, zoals de eerste wereld oorlog in België genoemd wordt. Afgelopen zondag was ik weer present aldaar. Wederom een speciale editie, niet alleen vanwege feit dat het de twintigste keer was dat men deze loop organiseerde, maar natuurlijk ook omdat het precies honderd jaar geleden was dat deze oorlog ten einde kwam. Diksmuiden was dit keer de startplaats, aldaar staat een gigantisch monument met de spreuk ‘Nooit meer oorlog’ in vier talen. Een mooie gedachte, maar in de praktijk wil dit helaas nog maar slecht lukken …

 

vraag ‘an de burgerman week 36

en weer door …

zo mensen, uitgefeest allemaal? Laten we het hopen, want we gaan weer aan ‘t werk! Kindertjes weer naar school en ook de Westlandse politici kunnen weer los gaan. Die hebben normaliter een koude start na het zomerreces, maar dit keer zijn ze al flink opgewarmd dankzij de ingelaste vergadering over al dan niet gewenste huisvesting van arbeidsmigranten. Helemaal soepeltjes verliep die vergadering niet, maar er over gesproken werd er des te meer. Gek genoeg was niet eens het onderwerp zelf, maar vooral de manier waarop de vergadering bijeen geroepen werd spraakmakend. Zo spraakmakend zelfs dat we aandacht wisten te genereren van de landelijke pers. Met de inmiddels bijna standaard opmerking ‘dat verdient de schoonheidsprijs niet’ werd een en ander afgedaan. Zo’n beetje iedereen in verwarring achterlatend, dat dan weer wel. De Westlanders zelf zijn het inmiddels meer dan zat, al die aandacht voor de huisvesting van arbeidsmigranten, terwijl voor de Westlandse jongeren nauwelijks iets gedaan wordt. Dat gaat nog een leuke discussie worden in de gemeenteraad. In de tussentijd begint de gemeente Westland steeds meer op één groot bedrijventerrein te lijken. En ja, dat ervaart de agrologistieke sector ook zo. Met argumenten als ‘de economische motor’ en meer van zulke superlatieven, willen ze je laten geloven dat Westland rijp is voor een meer volwassen wegennet.

 

Een stuk of drie fly-overs in de Elsenweg, ach waarom niet … Doe die Oranjetunnel nu ook maar snel, want anders verliest het Westland de aansluiting of missen we de boot weet je wel. Tsja, zo bezien maken we ons inderdaad voor niks druk over de huisvesting van onze jongeren, want langzaamaan begint het simpelweg onleefbaar te worden alhier. Ecologische zone’s en groenblauwe dooraderingen ten spijt. Enig lichtpuntje momenteel is ‘de slag om de Zwetzone’, waar het de plannen over de Wippolderlaan betreft. Het bewonersinitiatief om deze zone leefbaar te houden lijkt op steeds meer draagvlak te kunnen rekenen. Nu maar hopen dat ook in dit geval de aanhouder wint!