Rien van den Anker schrijft wekelijks prikkelende stukjes tekst over zaken waar we ons in Westland min of min druk over maken. Soms prikkelt het me niet, soms noopt tot een korte reactie, maar af en toe geef ik graag een uitgebreide reactie. Zo ook dit keer, waar het onderwerp ‘Machteld’ betrof. Rien’s overdenking vind je hier .
Mijn gedachte daarover lijkt welhaast de vorm van een gastcolumn gekregen te hebben, vandaar dat ik een en ander ook maar even op m’n eigen blog publiceer
Machteld lijkt symbool te zijn voor hoe we in Westland met ‘kunst’ omgaan. Niet exposeren, maar wegstoppen in geconditioneerde ruimtes. Het Westlands museum van de beeldende kunst bevindt zich nu in het archief aan de Verdilaan. Veilig opgeborgen achter stevige kluisdeuren, dat dan weer wel. Geen wonder dat de roep om een echt Westlands museum steeds groter wordt. Doen we er gelijk een beeldentuin bij, zijn we ook van het probleem Machteld af, hoor ik de huidige machthebbers in Westland al denken. Lijkt mij niet echt de oplossing voor dit ‘probleem’. Met een Westlands museum maak je kunst voor het publiek toegankelijk, dat is een goede zaak. Kunst naar de mensen toe brengen is een andere, minst zo effectieve, mogelijkheid. Een kunstwerk in een woonwijk is daar een mooi voorbeeld van. Zoiets is letterlijk beeldbepalend. Dat het beeld van gravin Machteld dat is voor marktplein in ‘s-Gravenzande staat niet eens ter discussie. Het is zelfs speciaal voor dit plein door de kunstenares ‘gemaakt’, maatwerk dus. Dit beeld hoort bij het marktplein in ‘s-Gravenzande. ‘Het hoort bij de eigenheid van deze kern’, noem je dat in de gemeente Westland. Eenheid in verscheidenheid was ooit de afspraak bij de vorming van de gemeente Westland, mooi moment om dat na 13 jaar eens vorm te gaan geven!
Overigens vindt de kunstenares zelf er ook nog wel iets van getuige dit artikel in AD Westland. Nog meer verzet over het verzetten is hier te lezen