op glad ijs …
een relatief rustige jaarwisseling blijkt voor sommige mensen in Honselersdijk toch niet zo rustig geweest te zijn. Sterker nog, ook ervoor en erna blijkt de rust elders. In gesprek met betrokkenen ervaar je pas de ellende die men ervaren heeft. Idem dito hetzelfde in Wateringen na de brand in de nacht van 12 naar 13 januari. Vanuit de media lijkt het zo te zijn dat het dagelijkse leven weer hervat is in de getroffen woonwijk, maar een bezoek ter plekke geeft een heel ander beeld. Naast de zorgen van alledag, maakt men zich hier zorgen over de toekomst. Zorgen over de nabije toekomst, waarin daken en tuinen nog gereinigd zullen moeten worden, maar vooral ook zorgen over de tijd daarna. Al dan niet terechte zorgen over de effecten van asbestdeeltjes op je gezondheid, maar ook zorgen over het wonen in een ‘besmette’ wijk. Letterlijk zal de asbestbesmetting wel afdoende behandeld zijn, maar is een huis in deze wijk nog wel voor een fatsoenlijke prijs te verkopen. Wie het weet mag het zeggen …..
Over de aanpak van de gemeente is er in de beginfase geen discussie. Burgemeester van der Tak heeft z’n rol goed opgepakt en ook de noodverordening was op z’n plaats. Wat de mensen bevreemd is dat het schoonmaken tot eind februari moet duren. De weersomstandigheden zijn tot nu toe best gunstig geweest, maar dat kan natuurlijk zomaar van de een op de andere dag veranderen.
Na het aanhoren van de ervaringen van zowel de mensen uit Honselersdijk als Wateringen krijg je toch ongemerkt het gevoel ‘je zal er maar wonen’. Dat gevoel mag nooit blijvend zijn. Er is dus nog flink wat werk te verzetten.