verschenen in Dario Fo Nieuws december
‘We leven sober, maar we vieren alles’, met deze rake typering heb je zo’n beetje de levenswijze van de doorsnee Westlander verwoord. Dat we het 5 jarig bestaan van de gemeente Westland niet stilletjes voorbij wilden laten gaan stond dan ook bij voorbaat vast.
Als volksvertegenwoordiger, raadslid in de gemeente Westland, snap je best dat zoiets een paar centen zal gaan kosten. Nou klinkt een paar euro per inwoner nog niet echt als veel geld, maar wetende dat we zo’n beetje 100.000 inwoners hebben gaat het toch over een flink bedrag. ’t Spreekt voor zich dat je dan ook wilt weten of dat geld goed besteed wordt.
De vraag ‘gaan we het vieren’ was dus niet aan de orde, er hoefde slechts antwoord gevonden te worden op de vraag ‘hoe gaan we het vieren’. Een Westlands feestje voor en door Westlanders kon al snel op veel maatschappelijk draagvlak rekenen. Al helemaal toen bekend werd dat alle 11 kernen in Westland aangedaan zouden worden. De 11kernenopera Westland was geboren! Dario Fo, ondernemers in de kunst, bracht dit jaar in elk van de elf kernen van Westland een opera, elke maand één. Daarbij vormde de kern zelf zoveel mogelijk de inspiratiebron voor de eigen opera, wat natuurlijk de herkenbaarheid zou versterken. Of deze opzet zou aanslaan kun je als raadslid het beste controleren door eenvoudig naar alle voorstellingen te gaan kijken. Dat is dan ook wat ik gedaan heb.
Nevendoel voor Dario Fo was de opera toegankelijk te maken voor een breed Westlands publiek. Gezien de massale belangstelling is men daar op zeker ook in geslaagd. Dario Fo ‘scoort’ in Westland met hun concept van muziektheater, wat voor het eerst beproefd werd bij de musical ‘de Kromme Jongens’. En bij dit operaproject had je eigenlijk niet eens door dat je bij een opera zat, het waren stuk voor stuk Westlandse feestjes.
De 11kernenopera was dus een reis door Westland in elf maanden. De elf voorstellingen zijn stuk voor stuk met mensen uit de desbetreffende kern gemaakt. Zonder het te weten kon je zo benoemen in welke kern je op dat moment op de tribune zat. Voor en door Maasdijk, voor en door De Lier, etc. was het motto. Op de bijna altijd uitverkochte tribunes trof je echter steeds meer Westlanders aan die ‘mee op reis gingen’ met het fenomeen dat de 11kernenopera in korte tijd geworden was. Toppers voor mij waren de edities Poeldijk, met 800 man op de tribune, en Kwintsheul, met een tribune waar maar net 70 man op pasten. Als ‘buitenstaander’, wat je je als Lierenaar toch zou kunnen voelen, genoot ik bij die opera’s met volle teugen van zowel het geboden spel als van de reacties van het publiek.
Half december krijgen we een compilatie voorgeschoteld van alle elf opera’s. Hopelijk ben ik dan weer een beetje bijgekomen van de hoogtepunten van het afgelopen jaar. Voor wie nog niet geweest is zou ik zeggen: ‘komt dat zien!’
vraag 'an de burgerman 
